Apstrakt: U radu se na osnovu do sada nekorišćene građe iz Biblioteke u Ženevi rekonstruišu aktivnosti Međunarodne antikomunističke antante, poznatije kao Liga Obera, u Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca. Ukazuje se na načine na koje je ova uticajna međunarodna organizacija sa sedištem u Švajcarskoj nastojala da ostvari uticaj na međuratnu jugoslovensku državu i političke aktere u njoj. Istovremeno, pokazuje se da, iako je državni vrh pomalo pomagao aktivnosti Lige Obera i učestvovao u njenom osnivanju, on nije dokraja pružio podršku ovoj organizaciji, te da je jugoslovenska filijala osnovana tek 1929. godine, u potpuno drugačijim političkim okolnostima.

Ključne reči: antikomunizam, Liga Obera, Međunarodna antikomunistička antanta, ruska emigracija, Kraljevina SHS/Jugoslavija

Rezime: Gotovo od svog nastanka, Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca nalazila se u trajnom sukobu sa komunističkom ideologijom i njenim nosiocima. Nakon kratkog perioda legalnog rada, Komunistička partija Jugoslavije je zabranjena 1920. godine. U ilegali će ostati sve do sloma Kraljevine u Aprilskom ratu 1941. godine. Uprkos činjenici da su postojale brojne tačke nerazumevanja između brojnih režima koji su se nalazili na vlasti tokom prve decenije njenog postojanja, elite na vlasti u Kraljevini SHS, na čelu sa samim kraljem Aleksandrom Karađorđevićem, ostajale su trajno i nepomirljivo antikomunistički opredeljene. Imajući takvu klimu u zemlji u vidu, ženevska Međunarodna antikomunistička antanta (EIA), osnovana 1924, nastojala je da ostvari kontakt i saradnju sa jugoslovenskim vlastima. Nakon prvih dodira, u Ženevi je izgledalo kao da je osnivanje jugoslovenske filijale samo pitanje vremena. Kontakti sa jugoslovenskim predstavnicima uglavnom su održavani preko počasnog konzula Kraljevine SHS u Ženevi Nikole Petrovića, ali je i Stalni biro EIA vodio prepisku sa brojnim ličnostima i predstavnicima organizacija iz Kraljevine SHS. Obezbeđena je podrška uticajnog poslanika u Parizu Miroslava Spalajkovića, nakon čega je i jugoslovenska vlada započela sa redovnom godišnjom subvencijom rada Antante. Međutim, uprkos velikom entuzijazmu Teodora Obera i njegovih saradnika, osnivanje jugoslovenske sekcije odužilo se sve do sredine 1929. godine. Iako nije manjkalo potencijalnih saradnika, ozbiljne podrške nije bilo. Mnogo konkretniji i agilniji bili su ruski emigranti, iz čijih redova je konačno i potekla inicijativa za osnivanje centra EIA u Jugoslaviji.