Rad analizira uzroke pojačane državne represije u SFRJ i Srbiji početkom osamdesetih, nakon smrti Josipa Broza Tita. Posebno se akcentuje ,,proces šestorici" tzv. ,,Slobodnog univerziteta" kao paradigma odumiranja ideološko-političkih suđenja u novoj atmosferi, uzdrmanih ideoloških temelja na globalnom nivou, oslobođenog javnog mnjenja i ogromnih ekonomskih i političkih problema koji su se nazirali. Ovo suđenje, kao i raniji proces Gojku Đogu predstavljaju primer bezuspešnog pokušaja partije i države da povrate autoritet i disciplinuju kritičku inteligenciju i javno mnjenje. Namesto da zastraše, procesi su u novom društvenom kontekstu dalje vodili u preispitivanja i otpor nametnutom jednoumlju utirući put ka višestranačju.